HZ. HUD

Allah Hz. Hudu Ad qövmünə elçi olaraq göndərmişdi. O da qövmünə Allahın göndərdiyi etibarlı bir elçi olduğunu, etdiyi təbliğ qarşılığında heç bir qarşılıq gözləmədiyini ifadə etdikdən sonra, insanları Allahdan qorxub çəkinməyə çağırmışdır.

Hz. Hud  qövmünü təbliğ edərkən daha əvvəlki elçilərdə olduğu kimi ona da  müxtəlif böhtanlar atılmışdır. Məsələn qövmü Hz. Huda “ağılsız” olduğunu iddia etmişdir. Hz. Hud özünə bu çirkin böhtanı atan qövmünə qarşı əxlaqi üstünlüyünün bir gösrəricisi olan son dərəcə yetkin və şəfqətli bir üslubla cavab vermişdir

Hud dedi: ”Ey camaatım! Mən heç də səfeh deyiləm, lakin mən aləmlərin Rəbbi tərəfindən göndərilmiş bir peyğəmbərəm! Mən sizə Rəbbimin əmrlərini təbliğ edirəm. Mən sizə doğru məsləhət verənəm.” (Əraf Surəsi, 67-68)

Hz. Hud qövmünə təbliği üçün heç bir qarşılıq gözləmədiyini söyləmişdir.

Ey camaatım! Mən peyğəmbərliyi təbliğ etməyə görə sizdən heç bir mükafat istəmirəm. Mənim mükafatımı vermək yalnız məni yaradana aiddir. Məgər dərk etmirsinniz? (Hud Surəsi, 51)

Mən bunun müqabilində sizdən heç bir muzd, əvəz istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir! (Şuəra Surəsi, 127)

Bu ana qədər bəhs edilən bütün elçilərin həyatlarında insanlar üçün  təbliğ edib onlardan heç bir qarşılıq gözləməmək  möminin  xüsusiyyətlərindən biridir. Bir mömin hansı dövrdə yaşayırsa yaşasın, kimlərlə birlikdə olursa olsun insanları Allahın bəyəndiyi əxlaqa çağırmaqla, onlara yaxınlaşmaqda olan hesab gününü xatırlatmaqla cavabdehlik daşıyır. Buna görədə  heç kimdən bir qarşılıq gözləməz, yalnız vəzifəsini yaxşı şəkildə yerinə yetirməyi və Allahın özündən razı olmasını istər.

Qövmünü allaha qulluq etməyə çağırarkən, onları ağrılı bir əzaba qarşı xəbərdar etmişdir.

 
Hz. Hud da digər elçilər kimi qövmünə yalnız Allaha qulluq etmələrini, əks halda əzaba düşmələrindən qorxduğunu söyləmişdir.

(Ya Məhəmməd!) Ad qövmünün qardaşını (Hudu) xatırla! Bir zaman o ətrafda (yüksək qumsal təpələrdə) yaşayan qövmünə -ondan əvvəl və sonra da peyğəmbərlər gəlib getmişdilər- belə demişdi: ”Allahdan başqasına ibadət etməyin. Mən böyük günün (qiyamət gününün) sizə üz verəcək əzabından qorxuram!”   (Əhqaf Surəsi, 21)

Bunun xaricində onlara dünya həyatında dəyər verdikləri şeylərin keçici olduğunu da xatırlatmışdır. Hz. Hudun bu mövzuda qövmünə etdiyi təbliğ ayədə belə bildirilmişdir:

Doğurdanmı siz hər təpədə bir köşk qurub (gəlib-gedənləri məsxərəyə qoyaraq) əylənirsiniz? Sanki (dünyada) əbədi qalacaqsınız deyə, qəsrlər (qalalar yaxud yer altı su hövzələri) tikirsiniz? (Şuəra Surəsi, 128-129)

Bunun ardından da qövmünə Allahdan qorxmalarını, Onun əmrlərini yerinə yetirmələrini, insanlara zorbaca davranmamalarını xatırlatmışdır. Əgər belə etsələr, bunlardan ötəri də əzaba düşə biləcəklərini söyləyərək onları xəbərdar etmişdir:

Və (birini) yaxaladıqda da zalımlar kimi yaxalayırsınız! (Onun vəhşicəsinə döyüb öldürürsünüz!) Artıq Allahdan qorxun və mənə itaət edin! Qorxun o kəsdən ki, anlayıb bildiyiniz şeyləri (nemətləri) sizə əta etdi! Sizə heyvanat, oğul-uşaq, Bağlar və çeşmələr verdi! Mən böyük günün (qiyamət gününün) sizə üz verəcək əzabından qorxuram! (Şuəra surəsi, 130-135)

Hz. Hud qövmünə Allahın onlara verdiyi nemətləri xatırlatmışdır.

Allahın insanlara verdiyi nemətlər Nəhl Surəsinin 18-ci  ayəsində ifadə edildiyi kimi, "ümumiləşdirsələr" belə sayıla bilməyəcək qədər çoxdur. Ancaq bir çox insan bu nemətləri özünə verənin Allah olduğunu və bunlar üçün Allaha şükr etməsi lazım olduğunu xatirinə gətirməz. Allahın, dilədiyi anda bunları özündən geri ala biləcəyini də düşünməz. Buna görə Rəsullar getdikləri qövmlərə Allaha yönəlib dönmələrini, sahib olduqları hər şeyin Allahdan bir nemət olduğunu və bunlar üçün Ona  şükr etmələrini xatırlatmışlar. Hz. Hud da qövmünə, Allahın verdiyi nemətləri xatırlatmış, onları Ondan qorxub çəkinməyə çağırmışdır:

Yoxsa sizi (Allahın əzabı ilə) qorxutmaq üçün içərinizdən olan bir adam (peyğəmbər) vasitəsilə Rəbbinizdən sizə bir xəbərdarlıq gəlməsinə təəccüb edirsiniz? Xatırlayın ki, Allah sizi Nuh tayfasından sonra onun yerinə gətirdi (yer üzünün varisləri etdi), sizi xilqətcə (onlardan) daha qüvvətli (üstün) etdi. Allahın nemətlərini yada salın ki, bəlkə, nicat tapasınız. (Əraf Surəsi 69)

Hz.Hud qövmünə ayrıca Allahdan bağışlanma diləməyə də dəvət etmişdir və Allaha sığınıb tövbə etsələr, buna qarşılıq Allah üzərlərindəki nemətləri artıracağını xəbər vermişdir:

Ey camaatım! Rəbbinizdən bağışlanmanızı diləyin. Sonra ona tövbə edin ki, göydən sizə bolluq, yağış göndərsin, qüvvətinizi bir qüvvətdə artırsın. (mənim dəvətimdən və imandan) üz çevirməyin! (Hud Surəsi, 52)

Hz. Hud qövmünü cahillərdən olmamaları üçün  xəbərdar etmişdir.

Quranda keçən anlayışlardan biri olan "cahil" anlayışı ayələrdə istifadə edildiyi mənasıyla din əxlaqını bilməyən, dindən uzaq yaşayan insanları təsvir edir. Yəni, məsələn bir insan yüksək təhsil almış  ola bilər, amma Allahı tanımırsa, Allahın kitabını bilmir və tətbiq etmirsə Qurana görə cahildir. İnsan, bir çox məlumata sahib olsa da, kim olduğunu, nə üçün yaradıldığını düşünmür, özünü Yaradanı tanımır və bundan ötəri Allahın özündən istədiklərini tətbiq etmirsə cahillər arasındadır.

Bu insanlara soruşduqda çox vaxt dinə tabe olduqlarını söyləyərlər. Halbuki onların nəzərdə tutduqları din, atalarından gördükləri, ətraflarındakı kəslərdən öyrəndikləri bir cahiliyyə dinindən başqa bir şey deyil. Bu dinin Allahın kitabı ilə heç bir əlaqəsi yoxdur.

Allahın Quran hekayələrində bildirdiyi kimi, tarix boyunca rəsullar belə cahil birliklərinə  haqq dini izah etmişlər. Ancaq bu birliklərin çoxu vicdani olaraq doğrunu gördükləri halda içində olduqları cəhalətdən xilas olmaq istəmirdilər . Özlərinə edilən bütün xəbərdarlıqlara baxmayaraq içlərindən çox azı xaric öz batil dinlərini müdafiə etməyə davam edirdilər.

Hz. Hudun qövmü də, alışdıqları cahiliyyə sistemini buraxıb elçiyə uyğun gəlməyi rədd etmişdir. Bu səbəblə Hz. Hud qövmünə içində olduqları vəziyyətin açıq-aşkar bir cahillik olduğunu belə xatırlatmışdır:

Hud demişdi: ”(əzabın nə vaxt gələcəyini) ancaq Allah bilir. Mən sizi yalnız mənimlə göndərilənləri (Allahın əmrlərini) təbliğ edirəm. Ancaq mən sizin cahil bir qövm olduğunuzu görürəm!” (Əhqaf Surəsi, 23 )

Hz. Hud qövmünün  inkarcılarına onlardan qorxmadığını və Allaha təvəkkül etdiyini bildirmişdir.

Bütün bu çağırışlara baxmayaraq qövmü Hz. Huda qarşı gəlmiş, onun çağırdığı yola tabe olmağı qəbul etməmişlər. Tarix boyunca bütün inkarçıların etdiyi kimi onlar da peyğəmbərlərindən möcüzə istədiklərini, əks halda iman etməyəcəklərini söyləyirdilər:

Onlar da dedilər! ”Ey Hud! Sən bizə aşkar bir möcüzə ilə (dəlillə) gəlmədin. Sənin sözünlə tanrılarımızı tərk edən deyilik. Biz sənə inanmırıq!” (Hud surəsi, 53)

Bunun üzərinə Hz. Hud onların  Allaha şirk qoşmaqlarından uzaq olduğunu, özlərinə quracaqları tələlərdən ötəri bir qorxu hissi  keçirmədiyini belə  bildirmişdir:

Hud  dedi: ”Allahı şahid tuturam və sizdə şahid olun ki,mən sizin (Rəbbinizə) qoşduğunuz şəriklərdən uzağam! Bircə Allahdan başqa! (Yalnız Ona ibadət edirəm). İndi hamılıqda nə hiylə qurursunuzsa qurun və mənə heç möhlət də verməyin!” (Hud Surəsi, 54-55)

Hz. Hud Allahın seçdiyi bir peyğəmbər olaraq hər şeyi Allahın yaratdığını və Allahın səmimi qullarını qoruyacağını bilirdi. Bu səbəblə özünə yönəldilən böhtanların, qurulan tələlərin boşa çıxacağından əmin bir şəkildə Allaha qarşı olan etibarını  belə dilə gətirmişdir:

Mən özümün və sizin Rəbbiniz olan Allaha təvəkkül etdim. Yer üzündə elə bir canlı yoxdur ki, onun ixtiyarı Allahın əlində olmasın. Həqiqətən Rəbbim düz yoldadır! (doğru yolda olanı qorumaqdadır.)  (Hud Surəsi, 56)